به نقل از «افکارنيوز»

آقای بازیگر از تجربه «پدر پسری» می گوید

تاریخ انتشار: ۲۴ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۲۶۸۲۴۹

به گزارش افکارنیوز،

سیاوش چراغی‌پور بازیگر سریال «پدر پسری» درباره حضور در این مجموعه که از شبکه پنج پخش می‌شود بیان کرد: من از یک سوم پایانی قصه به گروه پیوستم و از ابتدا در جریان کار و قصه نبودم. ولی به هر حال می‌دانم که این قصه یک قصه مدل آپارتمانی و بیشتر برای فضاهایی نوشته شده است که می‌توانند با دکور و اِلمان‌های ساده آن را کار کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اخبار چهره ها - وی ادامه داد: این سریال در دفتر آقای جودی تهیه‌کننده کار کلید خورد که به دلیل پشتوانه کاری‌شان سریال‌هایی را کار کردند که به اندازه خودشان پروداکشن زیادی داشته است و فضاهای متفاوت و متنوعی را در کارهایش ایجاد کرده است. تا آنجا که می‌دانم فضای کار با نظر تهیه‌کننده از مدل دکوری که در یک سوله هم قابل فیلمبرداری بود خارج شد و در دل یک آپارتمان قرار گرفت همچنین لوکیشن‌های بیرونی به کار اضافه شد تا یک تنوع بصری برای بیننده ایجاد شود. البته خروجی‌ای که ما می‌بینیم بازهم چندان رضایت بخش نیست و در عین حال نجات‌یافته آن فیلمنامه اولیه است.

سریال‌سازی به پول و نگاه نو نیاز دارد

بازیگر «فوق لیسانسه‌ها» با اشاره به اهمیت بودجه برای تولید سریال عنوان کرد: سریال‌سازی، وقت، پول و نگاه نو نیاز دارد. گروه نویسندگان باید ماه‌ها در طرح داستان، دیالوگ‌ها، ساخت موقعیت‌ها همفکری کنند و بازیگران هم وقت بیشتری برای تمرین صرف کنند.

وی درباره خروجی «پدر پسری» با توجه به فیلمنامه آن عنوان کرد: بحث اصلی این است که متن این کار اصلاً برای یک سریال به این معنی که الان در حال پخش است نوشته نشده بود و همه سعی کردند به متن اولیه یک کیفیت قابل‌توجهی بدهند و به‌نوعی آن را نجات دادند.

مدیران نتوانستند توازن شبکه‌ها را مدیریت کنند

وی درباره پخش این سریال و اینکه چقدر موردتوجه قرار گرفته است، بیان کرد: متأسفانه من احساس می‌کنم مدیران تلویزیون نتوانسته‌اند توازن بین شبکه‌ها را مدیریت کنند که حتی شبکه‌های استانی هم بتوانند باقدرت مانند شبکه‌های اصلی برنامه‌سازی کرده و مخاطب جذب کنند. مردم ما بیشتر سه شبکه اصلی را می‌شناسند آن‌هم به این دلیل است که در مناسبت‌ها کارگردان‌های مطرح بهترین فیلم‌های خودشان را از این سه شبکه پخش می‌کنند.

چراغی‌پور اضافه کرد: حضور برنامه‌سازان و کارگردانان با تجربه در هر شبکه‌ای می‌تواند سکوی پرتاب آن شبکه شود مثل شبکه نسیم که در مدت زمان کم هم توانست مخاطبان خودش را جذب کند.

وی در پایان بیان کرد: مدیران شبکه‌ها باید نیازهای مخاطبان را بسنجند و هدفشان فقط پر کردن تایم شبکه و ارائه دادن آمار نباشد. با حجم انبوه شبکه‌های مختلف مردم ما حق انتخاب بیشتری پیدا کردند و فیلم‌ها و سریال بزرگ و پرقدرت خارجی یکی از رقیب‌های سرسخت تلویزیون است و همه این‌ها کار را برای مدیران شبکه بسیار سخت می‌کند و تلاش بیشتری برای جذب مخاطب می‌طلبد.

 

منبع: افکارنيوز

کلیدواژه: سریال طنز پدر پسری شبکه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۲۶۸۲۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حرف‌های جنجالی بازیگر مشهور که صداوسیما اصلا قبول ندارد

اعتماد نوشت: بهنام تشکر به‌تازگی در برنامه «زودیاک» که در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود، حضور یافته و از بازیگران اصلی است.

گفت‌وگوی زیر به این مناسبت با او انجام شده است.

دلیل حضورتان در برنامه زودیاک، علاقه به بازی مافیاست یا حضور در یک گیم شو به عنوان یک تجربه متفاوت در قالب تصویر؟

من بازی مافیا را دوست دارم و از اولین نفراتی بودم که در تلویزیون مافیا اجرا کردم و گاد بازی بودم. هرچه سری‌های جدیدتری از مافیا تولید شد، نقش‌های بیشتری روی کار آمد که برای من جذاب بود. زودیاک هم سناریوی جذاب و متفاوتی داشت و وقتی دوستان دعوت کردند تصمیم گرفتم که در برنامه زودیاک باشم.

گرداندن بازی مافیا را بیشتر دوست دارید یا بازی کردن را؟

گرداندن بازی را بیشتر دوست دارم. اینکه سفید باشم برایم لذتبخش‌تر است.

نظرتان در مورد مدل اجرا و گردانندگی محمد بحرانی در زودیاک چیست؟

محمد را خیلی زیاد دوست دارم و به نظرم در هر جایی که قرار می‌گیرد، مخاطب همراهش است. فکر می‌کنم در فصل اول زودیاک، کمی با احتیاط گرداندن بازی را پیش می‌برد و مراعات بازیکن‌ها را می‌کرد. اطمینان دارم که خودش هم به این فکر کرده و در فصل دوم، به تغییر مدل گردانندگی بازی فکر کرده است.

از تجربه کار در نمایش خانگی و تفاوتش با تلویزیون بگویید؟

من تقریبا جزو اولین نفراتی بودم که نمایش خانگی را با سریال ساخت ایران تجربه کردم. ساخت ایران اولین سریالی بود که به صورت دی وی دی منتشر شد. این دو مدیا، تفاوت‌های مشخصی دارند. محدودیت‌های صدا و سیما، فیلمنامه‌هایی که تثبیت می‌کند، ناظران پخشی که دارد با نمایش خانگی متفاوت است. فضای کار در پلتفرم‌ها راحت‌تر است و به این واسطه، کارگردان‌ها، نویسنده‌ها به تبع آن بازیگران دست‌شان در کار بازتر است. این‌ها مواردی است که همه می‌دانند و البته خیلی هم پیچیده نیست.

به عنوان کسی که بخش زیادی از تجربیات کاری‌اش را به نقش‌آفرینی در سریال‌های تلویزیون اختصاص داده، ممکن است که شما هم مثل خیلی‌ها، نگران حال این روز‌های تلویزیون باشید. از نظر شما تلویزیون چطور می‌تواند به وضعیت سابقش برگردد؟

تلویزیون باید به همه نظرات مردم توجه کند و برای همه اقشار مردم برنامه بسازد، نه فقط برای عده‌ای خاص. مدیران تلویزیون فعلی، تمرکزشان را بر چیز‌هایی گذاشته‌اند که فقط و فقط خودشان قبول دارند در حالی که خودشان هم خیلی خوب می‌دانند که بخش زیادی از مخاطب‌شان را از دست داده‌اند و به نظر می‌رسد که با این شیوه‌ای که پیش می‌روند، خیلی هم برای‌شان مهم نیست. امیدوارم که این مدیران عزیز، تجدیدنظری در روند سیاستگذاری‌شان داشته باشند که تلویزیون مثل دهه هشتاد یا حتی اوایل دهه نود، دوباره به اوج خودش برگردد و با سریال‌های پرطرفداری مثل ساختمان پزشکان و دودکش و باقی سریال‌های خوب و موفق، مردم و مخاطب را برای خودش حفظ کند. من فکر می‌کنم مردم هنوز هم انتظار دارند تلویزیون به رسانه اصلی و ملی همه افراد جامعه تبدیل شود.

به سریال ساختمان پزشکان اشاره کردید؛ تیم سازنده این سریال، تجربیات خوبی در تلویزیون رقم زدند. به نظرتان جای خالی چهره‌های دهه‌های قبل چقدر در تلویزیون احساس می‌شود؟

به نظرم بیشتر از جای خالی کسانی که در آن سریال‌ها یا برنامه‌ها کار می‌کردند، جای خالی برنامه‌های‌شان احساس می‌شود. این وضعیت، نتیجه مدل تصمیم‌گیری فعلی است. اتفاقا همان عوامل الان تجربیات‌شان بیشتر شده و ممکن است در شرایط مطلوب، خیلی بهتر از قبل کار کنند. باز هم تأکید می‌کنم که تصمیمات تلویزیون مهم است و به نظرم خیلی هم جرات و جسارت ویژه‌ای نمی‌خواهد. به هر حال آن برنامه‌ها و سریال‌های خیایان خلوت کن در همین تلویزیون، تولید و پخش شده‌اند.

ترجیح‌تان کار در فضای کمدی است یا جدی؟

در حال حاضر به فضای کمدی نمی‌توانم فکر کنم و راستش اصلا کمدی در من گم شده و دلایلش را هم همه می‌دانیم. اما به دور از شرایط فعلی، فضای جدی و درام را بیشتر دوست دارم.